Η Λιντς του 1999 ήταν κάτι παραπάνω από το φαβορί για τον τίτλο, όμως ο β' γύρος εξελίχθηκε στον απόλυτο εφιάλτη!
Υπάρχουν φορές και στιγμές που ο Μάικλ Μπρίτζες επανέρχεται με την λέξη "αγαθός". Θα μπορούσε ίσως να προσποιηθεί πως η Λιντς ήταν άτυχη ή την αδίκησαν κατάφωρα ή άξιζε κάτι πραπάνω. Όλα αυτά για να εξηγήσει το πως το 1999 ήταν πρώτη στην Boxing Day στο πρωτάθλημα και κατέληξε 22 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Η Λιντς είχε τον τίτλο και την κατηγορία στην παλάμη του ενός χεριού. Ο Μπρίτζες όμως δεν είχε ψευδαισθήσεις ή άλλο κριτήριο για το τι συνέβη 20 χρόνια πριν ή γιατί η ευκαιρία της Λιντς για έναν τέταρτο τίτλο της ξεγλίστρησε. «Νομίζω ότι βιαστήκαμε. Βιαστήκαμε πολύ. Ενθουσιαστήκαμε πολύ και σίγουρα πολύ περισσότερο απ' όσο έπρεπε. Εάν μας έβλεπες θα έλεγες ότι αυτοί θεωρούν ήδη πως βγήκαν πρωταθλητές.
Μετά για το πω ωμά λερώσαμε τα... βρακιά μας. Φοβηθήκαμε», θα πει. Η νύχτα εκείνη ήταν η 5η Δεκεμβρίου. Η Λιντς βγήκε στην κορυφή της κατηγορίας ημέρα Κυριακή το 1999. Ήταν με νίκη με 1-0 επί της Ντέρμπι Κάουντι. Ο Χάρι Κιούελ έπεσε για να πάρει πέναλτι με τον Μπρίτζες να εξηγεί ότι «τότε μας έλεγε πως σκόνταψε».
Ο Μπρίτζες λέει κάνοντας πλάκα ότι έπεσε σαν κύκνος. «Στο λεωφορείο για την επιστροφή μας ήταν σαν να είχαμε πάρει τον τίτλο ήδη», έλεγε τότε ο Ιαν Χαρτ, μία εμβληματική ποδοσφαιρική μορφή της άμυνας της Λιντς. Όταν η ομάδα έφτανε στη... βάση της οι παίκτες πήγαν στο Παλιό Παγώνι για μία μπύρα. «Ήταν ο χαβαλές και το δυνατό συναίσθημα αλλά νομίζω πως ήταν πολύ παραπάνω ο ενθουσιασμός. Δεν ήταν το πιο σωστό πράγμα που κάναμε. Όχι δεν ήταν.
Ήμασταν αγαθοί. Αγαθιάρηδες και παρασυρθήκαμε λες και είχαμε ήδη κερδίσει τον τίτλο. Ήταν μεγάλο λάθος», εξιστορεί ο Μπρίτζες. Η ομάδα που κοούτσαρε ο Ντέιβιντ Ο' Λίρι τα είχε όλα. Ήταν νεανική, είχε φρεσκάδα, τρεξίματα, ήταν ομάδα χωρίς φόβο και με πυγμή και είχε μεγάλη προοπτική. Ο Κιούελ εξελίσσονταν σε έναν από τους κορυφαίους νεαρούς ακραίους στην Αγγλία και ο Μπρίτζες παρά τους τραυματισμούς του είχε βάλει 21 γκολ εκείνη την σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις.
Ο Χαρτ με λύπη του λέει πως «Αυτή η ομάδα ήταν πολύ καλή για να μην κερδίσει τίποτα» και ας υπήρχε η Γιουνάιτεντ και η Άρσεναλ του Βενγκέρ. Αυτή η ομάδα είχε νίκες με Τσέλσι και Λέστερ, είχε σερί πέντε διαδοχικών νικών στο πρωτάθλημα, είχε προσέλευση 40.000 και πλέον στο Ελαντ Ρόουντ αλλά και γεμάτο γήπεδο πολλές φορές.
Ήταν μοναδικές στιγμές και εποχές για την Λιντς. Το γήπεδο της Λιντς ήταν γεμάτο με αισιοδοξία το 1999. Δύο δεκαετίες μετά υπάρχει ξανά η συζήτηση για το πως αυτή η ομάδα άρχισε να χάνει βαθμούς και να κάνει ήττες. Αυτές οι μνήμες επανήλθαν μετά το 1-1 της Λιντς με την Πρέστον παρά την ισοφάριση του Ντάλας στο 89'.
Η Λιντς του Μαρσέλο Μπιέλσα είχε τις στιγμές της φέτος που έδωσε ξανά την ελπίδα στους φιλάθλους της. Το 1-1 ήταν στην συνέχεια μία τακτική νίκη του Μπιέλσα; «Όχι. Δεν μπορώ να χαρώ με οτιδήποτε μας 'πληγώνει' αγωνιστικά». Πριν από την τελευταία σεζόν κάθε φορά που ομάδα ήταν μπροστά την ημέρα των Χριστουγέννων και για μία σειρά 10 ετών έπαιρνε την άνοδο. Η ομάδα του Μπιέλσα έσπασε αυτήν την παράδοση αποτυγχάνοντας στα πλέι οφ.
Η Λιντς παραμένει μία από τις πέντε ομάδες που τα τελευταία 20 χρόνια στην Premier είχε βγει πρώτη στο πρωτάθλημα στις 25 Δεκεμβρίου αλλά απέτυχε να το κερδίσει. «Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ και δεν μπορώ να το δεχθώ είναι πόσο πίσω τερματίσαμε», θα πει ο Μπρίτζες. Η Γιουνάιτεντ ήταν πρώτη με 91 βαθμούς και η Λιντς ήρθε 3η με 69. «Ήταν ένα μεγάλο χτύπημα για εμάς. Δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε την πίεση όταν ήρθε.
Ούτε το προπονητικό επιτελείο ήξερε τι να κάνει για αυτό. Η Γιουνάιτεντ είχε παίκτες που είχαν κερδίσει τίτλο και ήξεραν. Εμείς είχαμε την εμπειρία μόνο παικτών όπως ο Μάρτιν και ο Ραντέμπε (σ.σ. δεν έκανε καλό στην Λιντς που είχε χάσει τον Ραντέμπε λόγω της παρουσίας του στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής).
Όμως και πάλι δεν είχαν κερδίσει ποτέ με την εμπειρία τους τίτλο, όπως και ο προπονητής. Από εκεί που είχαμε κερδίσει πέντε σερί ματς έως την Boxing Day κερδίσαμε μετά μόνο πέντε σε δεκαπέντε αγώνες και νομίζω ο Ο' Λίρι δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί όλο αυτό. Πραγματικά θα ήθελα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και μπορέσω να πατήσω το κουμπί reset ή restart και να άλλαζαν όλα», θα συμπληρώσει.
Ο Χαρτ από μέρους του τόνιζε πως «παίζαμε με πολύ καλές και ανταγωνιστικές ομάδες οπότε προσωπικά ήξερα πως είχαμε ακόμα πολύ... δρόμο για να τα καταφέρουμε. Είμαστε... ένοχοι. Φταίμε διότι δεν αντιληφθήκαμε όλοι μας το πόσο ποδόσφαιρο ακόμα έπρεπε να παίξουμε και το πόσο σκληρό και δύσκολο ήταν να συνεχίσουμε εκεί. Στην πρώτη θέση. Από πλευράς ταλέντου είχαμε πολύ. Είχαμε ταλέντο για να πάρουμε τον τίτλο. Όμως στην συνέχεια πνευματικά και ψυχολογικά αποδειχθήκαμε πως δεν ήμασταν αρκετά δυνατοί. Θυμάμαι πως όλοι λέγανε και το λένε ακόμα. Πόσο κρίμα είναι που αυτή η ομάδα δεν πήρε τον τίτλο. Έπρεπε να τον είχαμε πάρει».
Ο Μπρίτζες είχε τότε την πρώτη του σεζόν στην Λιντς. Είχε υπογράψει για 5 εκατ. από την Σάντερλαντ για να είναι συμπληρωματικός του Χάσελμπαϊνκ. Ο Ολλανδός όμως προτίμησε την Ατλέτικο Μαδρίτης. Οι παίκτες του Ο' Λίρι είχαν δουλέψει πολύ σκληρά στην προετοιμασία με τον Εντ Μπαρανόφσκι, τον γυμναστή.
Έναν άνθρωπο που είχε δουλέψει στην Μπλάκμπερν την χρονιά που πήρε τίτλο το 1994-1995. «Μας... έτρεχε πάρα πολύ. Δεν υπήρξα ποτέ άλλοτε σε τόσο καλή κατάσταση. Ποτέ όσο εκείνο το καλοκαίρι και για αυτό και ξεκινήσαμε τόσο καλά. Είχαμε όμως και καλό υλικό. Είχα περάσει από την Ακαδημία της Σάντερλαντ όμως σε ταλέντο δεν πλησίαζε τα παιδιά των Ακαδημιών της Λιντς. Τους κερδίζαμε.
Όσοι έλεγαν για την τρομερή και μεγάλη προοπτική της ομάδας είχαν απόλυτο δίκιο», θα έλεγε μετά ο Μπρίτζες. Θα επισημάνει στην συνέχεια όμως πως «τον Γενάρη ένιωθα ότι δεν είχαμε την ίδια αφοσίωση. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν... σκοτωνόμασταν στο γήπεδο και δεν τα δίναμε όλα, όπως στην προετοιμασία». Ανάμεσα στις 28 Δεκεμβρίου και στα μέσα Απριλίου η Λιντς έχασε οκτώ αγώνες πρωταθλήματος. Στο πρώτο μισό της σεζόν και του πρωταθλήματος είχαν χάσει μόνο τρεις. Η συμμετοχή στο Κύπελλο UEFA και το γεγονός ότι συνεχίστηκε αύξησε την πίεση.
Η προσοχή στράφηκε αλλού όταν δύο οπαδοί της Λιντς μαχαιρώθηκαν μέχρι θανάτου στην Κωνσταντινούπολη την βραδιά πριν τον πρώτο ημιτελικό με την Γαλατασαράϊ. «Μετά από αυτό ήταν δύσκολο να επικεντρωθούμε σε οτιδήποτε», συνέχισε να λέει ο Μπρίτζες που πλέον μένει στην Αυστραλία και είχε πάει στην Μαλαισία για διακοπές τα Χριστούγεννα. «Ήταν σαν να ένιωσε η ομάδα πως το ποδόσφαιρο δεν ήταν πια προτεραιότητά της. Στο γενικό πλαίσιο υπήρχαν πιο σοβαρά πράγματα και θέματα. Βέβαια δεν μπορούμε να τα αποδώσουμε όλα εκεί. Στο τέλος όμως έπαιξε και αυτό τον ρόλο του», είπε ακόμα.
«Είχαμε περάσει για το Champions League όμως να είσαι μπροστά και να τελειώσεις 22 πόντους πίσω; Είναι κάτι που δεν... χωνεύεται και το μετανιώνεις», σχολιάζει ακόμα. Η Λιντς του σήμερα όπως και στο παρελθόν είχε και προβλήματα στην απόδοσή της ανάλογα με τα ημίχρονα. Έχει μάθει όμως ένα σκληρό μάθημα. Δεν μπορεί να υπάρχουν έξαλλοι πανηγυρισμοί πριν τελειώσει κάτι. Η ομάδα του Ο' Λίρι δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά τόσο κοντά στο ιερό... δισκοπότηρο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Εκείνα τα Χριστούγεννα του 1999...
Και ο Μπρίτζες εύχεται να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Ο Μπιέλσα από την άλλη έχει τον χρόνο του και την ευχέρεια να δουλέψει και να φτιάξει τα πράγματα.
Πηγή: Τhe Athletic
Υπάρχουν φορές και στιγμές που ο Μάικλ Μπρίτζες επανέρχεται με την λέξη "αγαθός". Θα μπορούσε ίσως να προσποιηθεί πως η Λιντς ήταν άτυχη ή την αδίκησαν κατάφωρα ή άξιζε κάτι πραπάνω. Όλα αυτά για να εξηγήσει το πως το 1999 ήταν πρώτη στην Boxing Day στο πρωτάθλημα και κατέληξε 22 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Η Λιντς είχε τον τίτλο και την κατηγορία στην παλάμη του ενός χεριού. Ο Μπρίτζες όμως δεν είχε ψευδαισθήσεις ή άλλο κριτήριο για το τι συνέβη 20 χρόνια πριν ή γιατί η ευκαιρία της Λιντς για έναν τέταρτο τίτλο της ξεγλίστρησε. «Νομίζω ότι βιαστήκαμε. Βιαστήκαμε πολύ. Ενθουσιαστήκαμε πολύ και σίγουρα πολύ περισσότερο απ' όσο έπρεπε. Εάν μας έβλεπες θα έλεγες ότι αυτοί θεωρούν ήδη πως βγήκαν πρωταθλητές.
Μετά για το πω ωμά λερώσαμε τα... βρακιά μας. Φοβηθήκαμε», θα πει. Η νύχτα εκείνη ήταν η 5η Δεκεμβρίου. Η Λιντς βγήκε στην κορυφή της κατηγορίας ημέρα Κυριακή το 1999. Ήταν με νίκη με 1-0 επί της Ντέρμπι Κάουντι. Ο Χάρι Κιούελ έπεσε για να πάρει πέναλτι με τον Μπρίτζες να εξηγεί ότι «τότε μας έλεγε πως σκόνταψε».
Ο Μπρίτζες λέει κάνοντας πλάκα ότι έπεσε σαν κύκνος. «Στο λεωφορείο για την επιστροφή μας ήταν σαν να είχαμε πάρει τον τίτλο ήδη», έλεγε τότε ο Ιαν Χαρτ, μία εμβληματική ποδοσφαιρική μορφή της άμυνας της Λιντς. Όταν η ομάδα έφτανε στη... βάση της οι παίκτες πήγαν στο Παλιό Παγώνι για μία μπύρα. «Ήταν ο χαβαλές και το δυνατό συναίσθημα αλλά νομίζω πως ήταν πολύ παραπάνω ο ενθουσιασμός. Δεν ήταν το πιο σωστό πράγμα που κάναμε. Όχι δεν ήταν.
Ήμασταν αγαθοί. Αγαθιάρηδες και παρασυρθήκαμε λες και είχαμε ήδη κερδίσει τον τίτλο. Ήταν μεγάλο λάθος», εξιστορεί ο Μπρίτζες. Η ομάδα που κοούτσαρε ο Ντέιβιντ Ο' Λίρι τα είχε όλα. Ήταν νεανική, είχε φρεσκάδα, τρεξίματα, ήταν ομάδα χωρίς φόβο και με πυγμή και είχε μεγάλη προοπτική. Ο Κιούελ εξελίσσονταν σε έναν από τους κορυφαίους νεαρούς ακραίους στην Αγγλία και ο Μπρίτζες παρά τους τραυματισμούς του είχε βάλει 21 γκολ εκείνη την σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις.
Ο Χαρτ με λύπη του λέει πως «Αυτή η ομάδα ήταν πολύ καλή για να μην κερδίσει τίποτα» και ας υπήρχε η Γιουνάιτεντ και η Άρσεναλ του Βενγκέρ. Αυτή η ομάδα είχε νίκες με Τσέλσι και Λέστερ, είχε σερί πέντε διαδοχικών νικών στο πρωτάθλημα, είχε προσέλευση 40.000 και πλέον στο Ελαντ Ρόουντ αλλά και γεμάτο γήπεδο πολλές φορές.
Ήταν μοναδικές στιγμές και εποχές για την Λιντς. Το γήπεδο της Λιντς ήταν γεμάτο με αισιοδοξία το 1999. Δύο δεκαετίες μετά υπάρχει ξανά η συζήτηση για το πως αυτή η ομάδα άρχισε να χάνει βαθμούς και να κάνει ήττες. Αυτές οι μνήμες επανήλθαν μετά το 1-1 της Λιντς με την Πρέστον παρά την ισοφάριση του Ντάλας στο 89'.
Η Λιντς του Μαρσέλο Μπιέλσα είχε τις στιγμές της φέτος που έδωσε ξανά την ελπίδα στους φιλάθλους της. Το 1-1 ήταν στην συνέχεια μία τακτική νίκη του Μπιέλσα; «Όχι. Δεν μπορώ να χαρώ με οτιδήποτε μας 'πληγώνει' αγωνιστικά». Πριν από την τελευταία σεζόν κάθε φορά που ομάδα ήταν μπροστά την ημέρα των Χριστουγέννων και για μία σειρά 10 ετών έπαιρνε την άνοδο. Η ομάδα του Μπιέλσα έσπασε αυτήν την παράδοση αποτυγχάνοντας στα πλέι οφ.
Η Λιντς παραμένει μία από τις πέντε ομάδες που τα τελευταία 20 χρόνια στην Premier είχε βγει πρώτη στο πρωτάθλημα στις 25 Δεκεμβρίου αλλά απέτυχε να το κερδίσει. «Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ και δεν μπορώ να το δεχθώ είναι πόσο πίσω τερματίσαμε», θα πει ο Μπρίτζες. Η Γιουνάιτεντ ήταν πρώτη με 91 βαθμούς και η Λιντς ήρθε 3η με 69. «Ήταν ένα μεγάλο χτύπημα για εμάς. Δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε την πίεση όταν ήρθε.
Ούτε το προπονητικό επιτελείο ήξερε τι να κάνει για αυτό. Η Γιουνάιτεντ είχε παίκτες που είχαν κερδίσει τίτλο και ήξεραν. Εμείς είχαμε την εμπειρία μόνο παικτών όπως ο Μάρτιν και ο Ραντέμπε (σ.σ. δεν έκανε καλό στην Λιντς που είχε χάσει τον Ραντέμπε λόγω της παρουσίας του στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής).
Όμως και πάλι δεν είχαν κερδίσει ποτέ με την εμπειρία τους τίτλο, όπως και ο προπονητής. Από εκεί που είχαμε κερδίσει πέντε σερί ματς έως την Boxing Day κερδίσαμε μετά μόνο πέντε σε δεκαπέντε αγώνες και νομίζω ο Ο' Λίρι δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί όλο αυτό. Πραγματικά θα ήθελα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και μπορέσω να πατήσω το κουμπί reset ή restart και να άλλαζαν όλα», θα συμπληρώσει.
Ο Χαρτ από μέρους του τόνιζε πως «παίζαμε με πολύ καλές και ανταγωνιστικές ομάδες οπότε προσωπικά ήξερα πως είχαμε ακόμα πολύ... δρόμο για να τα καταφέρουμε. Είμαστε... ένοχοι. Φταίμε διότι δεν αντιληφθήκαμε όλοι μας το πόσο ποδόσφαιρο ακόμα έπρεπε να παίξουμε και το πόσο σκληρό και δύσκολο ήταν να συνεχίσουμε εκεί. Στην πρώτη θέση. Από πλευράς ταλέντου είχαμε πολύ. Είχαμε ταλέντο για να πάρουμε τον τίτλο. Όμως στην συνέχεια πνευματικά και ψυχολογικά αποδειχθήκαμε πως δεν ήμασταν αρκετά δυνατοί. Θυμάμαι πως όλοι λέγανε και το λένε ακόμα. Πόσο κρίμα είναι που αυτή η ομάδα δεν πήρε τον τίτλο. Έπρεπε να τον είχαμε πάρει».
Ο Μπρίτζες είχε τότε την πρώτη του σεζόν στην Λιντς. Είχε υπογράψει για 5 εκατ. από την Σάντερλαντ για να είναι συμπληρωματικός του Χάσελμπαϊνκ. Ο Ολλανδός όμως προτίμησε την Ατλέτικο Μαδρίτης. Οι παίκτες του Ο' Λίρι είχαν δουλέψει πολύ σκληρά στην προετοιμασία με τον Εντ Μπαρανόφσκι, τον γυμναστή.
Έναν άνθρωπο που είχε δουλέψει στην Μπλάκμπερν την χρονιά που πήρε τίτλο το 1994-1995. «Μας... έτρεχε πάρα πολύ. Δεν υπήρξα ποτέ άλλοτε σε τόσο καλή κατάσταση. Ποτέ όσο εκείνο το καλοκαίρι και για αυτό και ξεκινήσαμε τόσο καλά. Είχαμε όμως και καλό υλικό. Είχα περάσει από την Ακαδημία της Σάντερλαντ όμως σε ταλέντο δεν πλησίαζε τα παιδιά των Ακαδημιών της Λιντς. Τους κερδίζαμε.
Όσοι έλεγαν για την τρομερή και μεγάλη προοπτική της ομάδας είχαν απόλυτο δίκιο», θα έλεγε μετά ο Μπρίτζες. Θα επισημάνει στην συνέχεια όμως πως «τον Γενάρη ένιωθα ότι δεν είχαμε την ίδια αφοσίωση. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν... σκοτωνόμασταν στο γήπεδο και δεν τα δίναμε όλα, όπως στην προετοιμασία». Ανάμεσα στις 28 Δεκεμβρίου και στα μέσα Απριλίου η Λιντς έχασε οκτώ αγώνες πρωταθλήματος. Στο πρώτο μισό της σεζόν και του πρωταθλήματος είχαν χάσει μόνο τρεις. Η συμμετοχή στο Κύπελλο UEFA και το γεγονός ότι συνεχίστηκε αύξησε την πίεση.
Η προσοχή στράφηκε αλλού όταν δύο οπαδοί της Λιντς μαχαιρώθηκαν μέχρι θανάτου στην Κωνσταντινούπολη την βραδιά πριν τον πρώτο ημιτελικό με την Γαλατασαράϊ. «Μετά από αυτό ήταν δύσκολο να επικεντρωθούμε σε οτιδήποτε», συνέχισε να λέει ο Μπρίτζες που πλέον μένει στην Αυστραλία και είχε πάει στην Μαλαισία για διακοπές τα Χριστούγεννα. «Ήταν σαν να ένιωσε η ομάδα πως το ποδόσφαιρο δεν ήταν πια προτεραιότητά της. Στο γενικό πλαίσιο υπήρχαν πιο σοβαρά πράγματα και θέματα. Βέβαια δεν μπορούμε να τα αποδώσουμε όλα εκεί. Στο τέλος όμως έπαιξε και αυτό τον ρόλο του», είπε ακόμα.
«Είχαμε περάσει για το Champions League όμως να είσαι μπροστά και να τελειώσεις 22 πόντους πίσω; Είναι κάτι που δεν... χωνεύεται και το μετανιώνεις», σχολιάζει ακόμα. Η Λιντς του σήμερα όπως και στο παρελθόν είχε και προβλήματα στην απόδοσή της ανάλογα με τα ημίχρονα. Έχει μάθει όμως ένα σκληρό μάθημα. Δεν μπορεί να υπάρχουν έξαλλοι πανηγυρισμοί πριν τελειώσει κάτι. Η ομάδα του Ο' Λίρι δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά τόσο κοντά στο ιερό... δισκοπότηρο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Εκείνα τα Χριστούγεννα του 1999...
Και ο Μπρίτζες εύχεται να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Ο Μπιέλσα από την άλλη έχει τον χρόνο του και την ευχέρεια να δουλέψει και να φτιάξει τα πράγματα.
Πηγή: Τhe Athletic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου